Gedichtje over een opvanghondje
Vanochtend word ik wakker en ik weet: er is iets mis. Ik voel me zo bezwaard. En dan weet ik het weer: Vandaag is de dag dat ik afscheid van je moet nemen. Ik heb je alles geleerd wat je moet weten. Ik heb je geleerd hoe je moet vertrouwen en hoe je moet liefhebben. O, hoe bang ben ik voor het moment waarop de wagen die jou meeneemt hier wegrijdt. Ik zou er wel achteraan willen rennen, Want jij huilt omdat je bij me weggaat en ik huil omdat je bij me weggaat. Maar ik weet ook dat jij beseft dat ik je nooit in de steek zal laten. Ik heb je iets beloofd, dat ik je een thuis zou geven voor altijd. Nu is er alweer een ander verloren zieltje, dat mij nodig heeft. Ook dat zieltje zal ik alles geven wat ik jou gaf. De kans om een plaatsje te krijgen in jouw eigen warme gezin. Mijn pleeghondje, ik zal je nooit vergeten. Wij zijn zo innig verbonden. Dat niets die band kan breken. Je hebt een stukje van mijn hart meegenomen. En alles wat ik wil, is dat je gelukkig wordt. Het mooiste, maar ook moeilijkste geschenk dat ik je kan geven is….
Je laten gaan….
Auteur onbekend
Vanochtend word ik wakker en ik weet: er is iets mis. Ik voel me zo bezwaard. En dan weet ik het weer: Vandaag is de dag dat ik afscheid van je moet nemen. Ik heb je alles geleerd wat je moet weten. Ik heb je geleerd hoe je moet vertrouwen en hoe je moet liefhebben. O, hoe bang ben ik voor het moment waarop de wagen die jou meeneemt hier wegrijdt. Ik zou er wel achteraan willen rennen, Want jij huilt omdat je bij me weggaat en ik huil omdat je bij me weggaat. Maar ik weet ook dat jij beseft dat ik je nooit in de steek zal laten. Ik heb je iets beloofd, dat ik je een thuis zou geven voor altijd. Nu is er alweer een ander verloren zieltje, dat mij nodig heeft. Ook dat zieltje zal ik alles geven wat ik jou gaf. De kans om een plaatsje te krijgen in jouw eigen warme gezin. Mijn pleeghondje, ik zal je nooit vergeten. Wij zijn zo innig verbonden. Dat niets die band kan breken. Je hebt een stukje van mijn hart meegenomen. En alles wat ik wil, is dat je gelukkig wordt. Het mooiste, maar ook moeilijkste geschenk dat ik je kan geven is….
Je laten gaan….
Auteur onbekend




Het was heel eigenwijs en slimme honden mesje die heelast naar paar weken onverwacht gestorven…


Hij was sik en moet gepoeierd worden. Naar paar weken herstel mocht hij ook vertrekken naar nieuw huis is Nederland.
3 opmerkingen:
Hoi Adela, wat gaaf om alle fosterhondjes zo weer te zien. Och en ook die kleine Nicky.
En Kimmetje, wat leuk!
Hey adela, echt heel leuke blog, en proficiat met je 2e prijs, het schilderij is mooi, geniet er maar van! Ik vertrek binnen elf dagen terug naar Spanje!!
Liefs Jolien
Lieve Adela,
Wat een mooi verhaaltje staat hierboven. Ik weet zeker dat je dit gevoel had toen je Chanel moest laten gaan.
Wij zijn je eeuwig dankbaar dat je haar gered hebt en aan ons hebt afgestaan. We houden zielsveel van haar.
Liefs van Marjolein en Bas uit Barendrecht
Een reactie posten