Jaren lang staat deze lieverd in haar eentje in weiland, met haar voorbenen vast aan elkaar zonder enkel normale stap kunne maken, vastgebonden aan het ketting, om zo viel mogelijk veulen aan werd brengen en zo zijn eigenaar het profiet maken. Winter zijn goed met viel gras en planten niet zo warm en geen vliegen. Zomers zijn hard, heel dag in de heette zon, niets meer te eten, haar huid open van beten van het bevelen vliegen…dat mag hier…
Elke dag lopen we even langs om wortels brengen, brood of maar knuffel geven…
Paard die we nooit meer gaan vergeten …
Op foto mij vrienden Ricky die morgen al terug naar NL gaan vliegen …met onze Abi ( omdat het niet mag met 5 honden gelijk vliegen gaan Abije al morgen met Ricky mee …)
Och wat zal we Abi missen aankomende 2 weken!
Ik fluit haar in haar oortje, zo zijn weit dat we haar ZEKER weer komen ophalen…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Och Adela, Is het al zover? Het afscheid komt nu echt dichtbij hé?
Wat zal het paard jullie gaan missen, is er nog wel iemand die hem af en toe wat te eten brengt en knuffels geeft?
Heel veel succes de komende dagen!
x
Een reactie posten