Mooie blonde harene en vriendelijke snoet. Donker bruine ogen, wat grijs al op je toet. Lekkere zachte flapor en vrolijk kwispelende staart. Altijd in voor een spelletje, galopperend als een paard. Altijd vrolijk, altijd blij en ontzettend lief...
Ja, dat is dus onze Abi…
Maar onze Abi had door alle verhuizing van uit Spanje en alle de gedoe rond om een zeer vervelend gedrag geleerd en dat is: blaffen…
Blaffen om aandacht maar wat ergste is blaffen als we niet thuis zijn…
We zijn nu Abi dus op nieuw trainen. Als zij om aandacht vraag, juist geen geven. Ook geen negatieve. aandacht is aandacht en daarom gewond negeren.
Het kost mij best veil moeiten, omdat altijd als ik naar haar kijk, zien ik die zielige gedumpte hond die zo doodongelukkig in asiel zat achter tralies naar mij te staren…maat het is niet anders….
Stapje per stapje komen we er uit…
Beetje hulpmiddel er bij. Bach Bloesem …
En Abi mag altijd, als het nodig is, bij de oppas bij Marion en haar hond Tibo, voor paar uurtjes. Dat zij we heel dankbaar voor!
Dus het word aan gewerkt…
Wie weit, lees deze blog ook onze buren ;-)
Een ding is zeker! Abi wil altijd graag poseren voor een foto!
En dat levert een eindeloze resultaat…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ze is echt een plaatje om te zien Adela, hoop dat de Bach en training zijn werk doet.
Ik kan me voorstellen hoe moeilijk het is haar geen aandacht te geven als je die snoet ziet.
Geef haar een dikke knuf van mij en succes!
Een reactie posten